De Ziekte van Lyme is een ziekte die veroorzaakt wordt door de Borrelia burgdorferi bacterie. De Borrelia bacterie wordt overgebracht door een beet van een besmette teek, waarvan in Nederland de teek Ixodus ricinus (schapenteek) de belangrijkste is.
20-40% van de Nederlandse Ixodus-teken besmet is met de Borrelia-bacterie.
De teek wordt op zijn beurt besmet door zich te voeden met het bloed van met Borrelia besmette dieren zoals bijvoorbeeld herten, zwijnen, reeën, muizen en vogels. In deze dieren kan de borrelia bacterie zich vermeerderen zonder dat zij er ziek van worden. Inmiddels is bekend dat er diverse varianten van deze bacterie bestaan, die zeer waarschijnlijk verschillende ziekteverschijnselen veroorzaken.
Ongeveer 90% van de mensen die worden besmet met Borrelia wordt ziek. Honden lijken echter niet tot veel minder gevoelig voor Borrelia; ± 5% van de met Borrelia besmette honden vertonen ziektesymptomen wat inhoudt dat de rest (± 95% van de met Borrelia besmette honden) er niet ziek van wordt.
Besmetting
Via een met Borrelia besmette teek die zich minimaal 24 uur heeft gevoed. Door een teek binnen 24 uur te verwijderen wordt besmetting voorkomen.
Incubatietijd
Direct na besmetting (24 uur) – maanden later
Ziektebeeld
Sterk wisselende, vaak vage klachten. Het meest voorkomend zijn gewrichtsontstekingen met plotselinge kreupelheid. Tevens kan er sprake zijn van koorts, verlies van eetlust, uitdroging, sloomheid, zwelling van lymfeklieren, nieraandoeningen. De nieraandoeningen zijn vaak immuungemedieerd en een reactie op de antigenen van de ziekteverwekker óf op de antigenen gebruikt in het Lymevaccin 1.
Diagnose
Op basis van klinisch beeld en waarschijnlijkheid (tekenbeet).
De aanwezigheid van antilichamen tegen Borrelia wil nog niet zeggen dat de hond aan de ziekte van Lyme lijdt omdat ook bij heel veel gezonde honden deze antistoffen in hun bloed wordt aangetroffen zonder dat zij ziek zijn of ooit ziek worden.
Therapie (regulier)
Antibiotica (Doxycycline)
Prognose
Goed wanneer op tijd gediagnosticeerd. Bij late diagnose kan de ziekte chronisch worden en ernstige schade aan de nieren veroorzaken.
