Canine Distemper of Ziekte van Carré
Hondenziekte wordt veroorzaakt door het paramyxovirus en is sterk verwant aan de mazelen en het runderpestvirus. Het is een erg besmettelijke ziekte die wereldwijd voorkomt bij hond, vos, fret en nerts. Deze ziekte komt in Nederland niet veel (meer) voor.
Besmetting
Het virus is zo klein dat het als zeer kleine druppeltjes (aerosolen) lang in de lucht blijft hangen. Buiten het lichaam wordt het virus erg snel inactief, wat inhoudt dat het zich voornamelijk verspreidt door direct contact. Sommige geïnfecteerde dieren kunnen het virus meerdere maanden uitscheiden.
Het virus vermeerdert zich in eerste instantie voornamelijk in de lymfe van het respiratiesysteem.
Incubatietijd
3-15 dagen.
Ziektebeeld
Aard en ernst van de klachten zijn variabel en verschillen per dier. De eerste symptomen zijn koorts en lichte ontsteking van de voorste luchtwegen, al dan niet gepaard gaand met vermagering. De ontsteking van de luchtwegen zet de deur open voor secundaire bacteriële infecties waardoor de ontstekingen verergeren. Dit kan uiteindelijk uitmonden in een (fatale) longontsteking. Daarnaast kan er sprake zijn van braken en diarree en in ernstige gevallen algeheel orgaanfalen.
Ook kan er een acute hersenvliesontsteking optreden. In sommige gevallen treedt er een huidaandoening op, de zogenaamde ‘hardpad disease’ wat inhoudt dat voetzolen en neus sterk verhoornen, dit wordt vaak gezien in combinatie met neurologische klachten: onwillekeurige samentrekking van spieren, paralyse (meestal de achterpoten), convulsies met kwijlen en meestal kauwbewegingen van de kaak (alsof de hond kauwgom aan het eten is). Deze aanvallen komen steeds heftiger en frequenter voor wat uiteindelijk in een soort van epileptische aanval kan uitmonden. Een geïnfecteerde hond kan alle bovenstaande symptomen laten zien of slechts één of enkele hiervan. De neurologische verschijnselen kunnen soms pas maanden later optreden.
Diagnose
Aan de hand van de klinische symptomen en bloedonderzoek.
Therapie (regulier)
De behandeling is gericht op het voorkomen/ beheersen van secundaire bacteriële infecties d.m.v. AB en NSAID’s alsmede het op peil houden van de vochtbalans. Afhankelijk van de soort klachten wordt de behandeling ondersteund met supplementen om voedingstekorten te voorkomen en worden neurologische verschijnselen bewaakt. Er is geen standaard behandeling.
Prognose
De mortaliteit is erg hoog (ongeveer 30-50% van de ziek geworden dieren sterft) en degene die herstellen houden er vaak neurologische verschijnselen aan over (onwillekeurig trekkingen van ledematen of andere tics).
